Print This Page

 Add To Favorites

Η ιδέα να κατασκευαστεί ένας πύργος ύψους 300μ ήταν πολύ δημοφιλής την εποχή εκείνη στην Ευρώπη και την Αμερική χωρίς να έχει επιτευχθεί. Το 1884 ο Γάλλος πρόεδρος ζήτησε από τον Gustave Eiffel μια μεγαλεπήβολη κατασκευή στα πλαίσια εορτασμού των 100 ετών Δημοκρατίας. Οι δύο αρχιμηχανικοί της εταιρείας Eiffel, ο Emile Nouguier και ο Maurice Koechlin, συνέλαβαν την ιδέα τον Ιούνιο του 1884. Ο πύργος θα είχε 4 κολώνες δικτυωτής μορφής στη βάση, οι οποίες θα ενώνονταν στην κορυφή. Η εταιρεία είχε μέχρι τότε κατασκευάσει με επιτυχία πυλώνες στήριξης γεφυρών, αποκτώντας ιδιαίτερη εμπειρία. Ο πύργος θα ήταν μια επέκταση των γενικών αρχών κατασκευής των πυλώνων. Στις 18 Σεπτεμβρίου του 1884 ο Eiffel εισήγαγε μια νέα τεχνική, η οποία θα επέτρεπε την κατασκευή μεταλλικών πυλώνων ικανών να φθάσουν σε ύψος 300μ.
Για να γίνει το έργο πιο όμορφο και αποδεκτό από τον κόσμο οι δύο μηχανικοί ανέθεσαν στον αρχιτέκτονα Stephen Sauvestre να εργαστεί πάνω στην αρχιτεκτονική σύνθεση και αισθητική του πύργου.
Ο Sauvestre πρότεινε οι τέσσερις κολώνες της βάσης να επενδυθούν με πέτρα, επιβλητικά τόξα να ενώνουν τις κολώνες, κάθε επίπεδο να κατασκευαστεί με μεγάλους γυάλινους τοίχους, η κορυφή να διαμορφωθεί σε ένα σχήμα βολβού και να τοποθετηθούν πολλά διακοσμητικά στοιχεία σε όλη την έκταση της κατασκευής. Οι τελικές αποφάσεις ήταν το έργο να απλοποιηθεί, όμως αρκετά στοιχεία από τις προτάσεις διατηρήθηκαν, όπως τα εντυπωσιακά τόξα στη βάση, προσδίδοντας μια μεγαλοπρέπεια.
Οι μηχανικοί πέτυχαν εφαρμόζοντας προχωρημένες μεθόδους να βελτιστοποιήσουν τη μορφή της κατασκευής και να ελαχιστοποιήσουν τις δυνάμεις από τη δράση του ανέμου. Το αποτέλεσμα ήταν να σχεδιαστεί μια ελαφριά κατασκευή της οποίας η κορυφή μετακινείται έως 12εκ. όταν δρουν άνεμοι με ταχύτητα 180km/h.

Η κατασκευή του έργου ξεκίνησε τον Ιανουάριο 1887. Όλα τα κομμάτια προετοιμάζονταν στο εργοστάσιο Eiffel με έδρα το Levallois-Perret στα περίχωρα του Παρισιού. Κάθε ένα από τα 18.038 κομμάτια του πύργου ήταν ειδικά σχεδιασμένο και υπολογισμένο με ακρίβεια δεκάτου του χιλιοστού. Τα κομμάτια αυτά συναρμολογούνταν σε μεγαλύτερα συγκροτήματα μεγέθους περίπου 5μ πριν μεταφερθούν και τοποθετηθούν στο έργο. Μια ομάδα κατασκευαστών, με μεγάλη εμπειρία σε μεταλλικές οδογέφυρες, ήταν υπεύθυνη της ομάδας εργατών ανέγερσης, εξειδικευμένων στις μεταλλικές κατασκευές, που απαρτίζονταν από 150 έως 300 άτομα.
Τα μέσα σύνδεσης των μεταλλικών κομματιών ήταν αποκλειστικά ήλοι που αποτελούσαν το μοναδικό διαδεδομένο μέσο σύνδεσης της εποχής. Για την συναρμολόγηση ενός ήλου απαιτούνταν μια ομάδα τεσσάρων εργατών. Ο ένας να θερμάνει τον ήλο, ο δεύτερος να τον κρατήσει στη θέση του, ο τρίτος να διαμορφώσει το σχήμα του κεφαλιού και ο τέταρτος να τον χτυπήσει με ένα ειδικό σφυρί στη θέση του. Συνολικά τοποθετήθηκαν 2.500.000 ήλοι, εκ των οποίων το 1/3 περίπου επιτόπου του έργου.
Κάθε μία από τις τέσσερις κολώνες της βάσης στηρίζεται στο δικό της θεμέλιο μεταφέροντας μια πίεση της τάξης των 3-4kg/cm2 ή 300-400kN/m2. Όλα τα θεμέλια συνδέονται μεταξύ τους με τοίχους. Στη μεριά του ποταμού οι κατασκευαστές χρησιμοποίησαν υδατοστεγανά μεταλλικά κιβώτια, στα οποία τοποθετήθηκε αέρας υπό πίεση, έτσι ώστε να είναι δυνατό να αναπτύξουν δυνάμεις άνωσης στην κατασκευή όταν βρεθούν κάτω από τη στάθμη του νερού.
Η συναρμολόγηση του πύργου έγινε με τη χρήση ξύλινων ικριωμάτων και μικρών γερανών τοποθετημένων πάνω στην ίδια την κατασκευή. Για το πρώτο επίπεδο του πύργου χρειάστηκαν 12 προσωρινά ξύλινα ικριώματα ύψους 30μ και 4 ύψους 40μ.
Στις 7 Δεκεμβρίου του 1887 η συναρμολόγηση των κύριων δοκών του πρώτου επιπέδου ολοκληρώθηκε. Τα κομμάτια ανυψώθηκαν με γερανούς ατμού, οι οποίοι σκαρφάλωναν στον πύργο αξιοποιώντας τις ράγες των μετέπειτα ανελκυστήρων.
Χρειάστηκαν μόνο πέντε μήνες για την κατασκευή των θεμελίων και μόλις 21 μήνες για την συναρμολόγηση της ανωδομής. Ο χρόνος αυτός αποτέλεσε ρεκόρ για την εποχή, αναλογιζόμενοι τα διαθέσιμα μέσα που υπήρχαν. Η συναρμολόγηση του πύργου αποτέλεσε ένα θαύμα ακρίβειας, σύμφωνα με τους χρονικογράφους της εποχής. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε στις 31 Μαρτίου του 1889.